Rozwój technologii cyfrowych, w tym sztucznej inteligencji (AI – Artificial Intelligence), wywiera istotny wpływ na wiele dziedzin związanych z planowaniem przestrzennym, architekturą krajobrazu i ogrodnictwem. Coraz więcej narzędzi opartych na uczeniu maszynowym (machine learning) i analizie predykcyjnej znajduje zastosowanie w procesie projektowania ogrodów – zarówno użytkowych, jak i dekoracyjnych – wspierając zarówno profesjonalistów, jak i inwestorów indywidualnych.

AI w projektowaniu ogrodów umożliwia kompleksową analizę danych wejściowych, takich jak charakterystyka gleby (pH, struktura, poziom próchnicy), warunki mikroklimatyczne (nasłonecznienie, cień, kierunki wiatrów), bilans wodny czy ekspozycja terenu. Na tej podstawie systemy rekomendacyjne są w stanie generować zoptymalizowane układy kompozycyjne, dopasowane do lokalnych warunków siedliskowych oraz estetycznych preferencji użytkownika.

Nowoczesne aplikacje projektowe wykorzystują generatywne sieci neuronowe (GAN – Generative Adversarial Networks) do tworzenia realistycznych wizualizacji 3D oraz symulacji wzrostu roślin w czasie. Pozwala to na precyzyjne planowanie kompozycji nasadzeń z uwzględnieniem docelowych rozmiarów roślin, ich dynamiki wzrostu oraz sezonowości efektu wizualnego. Algorytmy potrafią także automatycznie optymalizować rozmieszczenie elementów infrastruktury ogrodowej (ścieżki, systemy irygacyjne, oświetlenie) w kontekście funkcjonalnym i ergonomicznym.

W obszarze eksploatacji ogrodów, AI wspomaga zarządzanie nawadnianiem poprzez systemy oparte na analizie danych meteorologicznych i wilgotności gleby (IoT – Internet of Things). Przykładem są inteligentne sterowniki zaworów i systemy kroplowe dostosowujące się w czasie rzeczywistym do potrzeb wodnych roślin, co prowadzi do optymalizacji zużycia zasobów wodnych.

W zakresie ochrony roślin, AI wykorzystuje technologie rozpoznawania obrazów do identyfikacji patogenów i objawów stresu biotycznego i abiotycznego. Modele uczenia głębokiego (deep learning) mogą na podstawie zdjęć z kamer lub dronów wykrywać symptomy chorób, niedoborów składników pokarmowych czy inwazji szkodników, umożliwiając wczesną interwencję i ograniczenie strat.

Choć sztuczna inteligencja nie zastępuje jeszcze pełni kompetencji architekta krajobrazu, staje się narzędziem wspomagającym proces decyzyjny, podnoszącym jakość projektów oraz efektywność zarządzania zielenią. W perspektywie najbliższych lat można spodziewać się dalszej integracji AI z systemami GIS, BIM oraz modelowaniem informacji środowiskowej, co znacząco podniesie poziom precyzji i automatyzacji w planowaniu przestrzeni ogrodowych. Podobne oraz inne tego typu ciekawe artykuły znajdziesz na: nazewnatrz.fun